Obecnie na rynku pracy aktywne zawodowo są aż cztery pokolenia. Każde z nich urodziło się i dorastało w zupełnie innych czasach, w związku z czym, przedstawiciele danych grup mają zupełnie inne podejście do pracy oraz inne umiejętności. Nie należy ulegać stereotypom, jednak wiele charakterystycznych cech można zauważyć u znacznej części danego pokolenia. Jak osoby z różnych pokoleń mają się porozumieć na polu zawodowym? Co powinni od siebie czerpać? Aby odpowiedzieć na te pytania, należy najpierw dowiedzieć się o tych pokoleniach nieco więcej.
BB, X, Y, Z – co to takiego?
Nazwy pokoleń oraz cechy charakterystyczne dla danej grupy nie są wszystkim znane:
- BB – Baby Boomers – obecnie najstarsze pokolenie aktywne na rynku pracy, są to osoby urodzone w latach 1946–1964, w czasie powojennego wyżu demograficznego, część z tych osób przeszła już na emeryturę, jednak niektórzy wciąż pozostają aktywni zawodowo.
- X – to pokolenie jest obecnie najliczniejsze na rynku pracy. Są to osoby urodzone w latach 1965–1979.
- Y – Millenialsi – to osoby urodzone w latach 1979–1995. Pokolenie najbardziej wykształcone na rynku pracy.
- Z – czyli osoby urodzone po 1995 roku, duży wpływ na ich życie mają nowe technologie, ponieważ nie pamiętają czasów bez telefonów komórkowych czy internetu.
Co jest najważniejsze w pracy dla przedstawicieli danych pokoleń?
Dla przedstawicieli poszczególnych grup ważne są inne elementy związane z pracą.
- BB – wyróżniają się dużą lojalnością wobec pracodawcy, najważniejsze jest dla nich utrzymanie zatrudnienia, poczucie stabilizacji. Osoby z tego pokolenia są bardzo zaangażowane w wykonywane obowiązki, powierzone zadania wykonują starannie. Praca nie musi oznaczać przyjemności, wykonują ją głównie dla zarobków. Drogą do sukcesu jest dla nich ciężka praca, charakteryzują się szacunkiem i potrzebą autorytetu. Wolą pracować w grupie, preferują komunikację twarzą w twarz, natomiast boją się nowych technologii, ponieważ ich nie znają.
- X – osoby te także są lojalne wobec pracodawcy, stawiają natomiast na rozwój i niezależność. Są zorientowane na realizację zadań, są zaradni. Niechętnie zmieniają zatrudnienie, lecz częściej niż pokolenie BB. Zdarza się, że praca nadaje sens ich życiu, jest ważniejsza od życia prywatnego. Potrafią korzystać z nowoczesnych technologii, jednak wolą kontakt bezpośredni z drugim człowiekiem lub za pomocą telefonu, nowych technologii używają jedynie w pracy.
- Y – nie przywiązują się tak bardzo do pracodawcy, nie mają problemu ze zmianą miejsca pracy, są także gotowi do podjęcia pracy zdalnej. Są lojalni wobec współpracowników, a nie wobec firmy. Cenią sobie niezależność, lubią się rozwijać, dążą do samorealizacji, istotne jest dla nich jednak wynagrodzenie. Od pracodawcy oczekują informacji zwrotnej, oceny ich pracy, są niecierpliwi, chcą widzieć od razu efekty swojej pracy. Liczy się dla nich także czas wolny, rodzina, przyjaciele. Wiele osób z tego pokolenia ukończyło studia, zna języki obce, perfekcyjnie obsługuje komputer. Tworzą wirtualne społeczności, mają trudności w kontaktach interpersonalnych.
- Z – bardzo chętnie podejmują zatrudnienie związane ze swoimi zainteresowaniami, są jednak elastyczni, lubią eksperymentować, często zmieniają miejsce pracy, cenią niezależność oraz swobodę – jeszcze częściej niż pokolenie Y decydują się na pracę zdalną. Kreatywność oraz tworzenie nowych rozwiązań są u nich na porządku dziennym. Szukają różnorodności, uciekają od rutyny. Są to osoby bardzo dobrze funkcjonujące w świecie nowoczesnych technologii – to głównie je wykorzystują w komunikacji. Mają natomiast problem z kontaktem interpersonalnym.
Przedstawione opisy są bardzo ogólne – trzeba tutaj zaznaczyć, że nie należy podchodzić stereotypowo do osób reprezentujących dane pokolenie. Często w związku ze stereotypami powstają problemy komunikacyjne między pokoleniami.
Jak dojść do porozumienia, co mogę czerpać od innych pokoleń?
Sytuacja, gdy w firmie zatrudnione są osoby z różnych pokoleń, stwarza wiele zagrożeń, ale i możliwości. Przedstawiciele poszczególnych generacji wykazują szereg wspólnych cech, dzięki którym można wyciągnąć pewne wnioski, a przede wszystkim lepiej i sprawniej ze sobą współpracować. Należy jednak pamiętać, że dane cechy charakteru nie są wyłącznie związane z poszczególnymi pokoleniami, bo właściwości psychofizyczne pracownika nie są zależne od jego wieku.
Osoby z różnych pokoleń mogą mieć problemy związane ze wspólną komunikacją oraz funkcjonowaniem w pracy, dlatego należy uświadomić pracowników, że mogą wiele od siebie czerpać. Kluczem do efektywnej komunikacji międzypokoleniowej jest przekazanie zespołowi misji, wizji, strategii oraz celów organizacji, a także określenie jasnych zasad współpracy. Gdy dany zespół nie będzie wiedział, na czym szczególnie zależy przełożonemu, najprawdopodobniej będzie podejmował nieodpowiednie działania i decyzje.
Jeżeli zależy nam na tym, aby komunikacja między różnymi generacjami zatrudnionymi w firmie, przebiegała bez nieporozumień, istotne jest zaspokajanie potrzeb całego zespołu. Warto także postarać się poznać punkt widzenia każdej osoby, aby swobodnie się komunikować. Młodzi pracownicy są na pewno pomysłowi i kreatywni, jednak to ci starsi bazują na wieloletnim doświadczeniu, które jest niezwykle cenne. Warto zwrócić uwagę, że czas pandemii wpłynął na to, że starsze pokolenia zaczęły interesować się nowoczesnymi technologiami, więc młodsi pracownicy powinni to wykorzystać i zaznajomić ich z ową tematyką. W codziennej pracy z zespołem powinno się kłaść nacisk na dzielenie się wiedzą i współpracę – łączenie oraz wykorzystywanie zalet wszystkich pokoleń. To wszystko będzie miało pozytywny wpływ na pracę każdego pracownika oraz całej organizacji.
Jeżeli zainteresował Cię ten artykuł, przeczytaj też: Jakie kompetencje warto rozwijać
